Αρκετές δεκαετίες πίσω, η Αθήνα τα Χριστούγεννα, είχε άλλου είδους αίγλη και ζεστασιά. Πιο απλές οι καταστάσεις, περισσότερο όμως αυθεντικές, αγνές και επιτέλους χωρίς τόσο "κιτσαριό" μαζεμένο σε βιτρίνες και σε σπίτια. Φτωχά μεν, αυθεντικά δε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και τελικά όχι τόσο περίπλοκα. Οι φωτογραφίες άλλωστε το αποδεικνύουν, όπως και οι ιστορίες των μεγαλυτέρων.
Τα κάλαντα τα έλεγαν τα παιδιά ίσως με κάποιο διαφορετικό τρόπο, νοιώθοντας όχι μόνο κάτι για τα χρήματα που ελάμβαναν, αλλά και για το πνεύμα, τη χαρά εκείνων των ημερών. Εξάλλου όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές για τα κάλαντα.
Ο τροχονόμος ακούραστος κατά τη διάρκεια του έτους, δεχόταν την ευγνωμοσύνη των περαστικών-έθιμο είχε γίνει-που του άφηναν διάφορα δώρα, γύρω από τη θέση του και ενώ αυτός συνέχιζε την εργασία του. |
| Αθήνα, δεκαετία του ΄50 |
Το δώρο των Χριστουγέννων για τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους, ήταν ανάσα χαράς για να περάσουν την περίοδο των εορτών, μαθημένοι όχι στις σπατάλες, αλλά στη προσφορά δώρων και γλυκισμάτων στα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Οι "δήθεν" γιορτές δεν είχαν θέση στη ζωή τους, εκτός ίσως ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ο Άη Βασίλης με την παραδοσιακή στολή του φρόντιζε να δίνει τον τόνο στην εορταστική ατμόσφαιρα, με προτεραιότητα τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι χαμογελούσαν βλέποντάς τον να περνάει απ΄όλους σχεδόν τους δρόμους της Αθήνας.
Χριστούγεννα χωρίς τους παραδοσιακούς κουραμπιέδες δεν γίνεται. Εκτός από τις νοικοκυρές στα σπίτια και τα καταστήματα έφτιαχναν και πουλούσαν κουραμπιέδες φτιαγμένους από μυρωδάτο βούτυρο. Μήπως να αντιγράψουμε ορισμένα στοιχεία των Χριστουγέννων εκείνων? Ίσως γι αυτό να τα νοσταλγούμε τόσο πολύ!
Χρόνια Πολλά !
Άρθρο Μ.Γ.Δ-Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου