Υπόγεια καταφύγια που μπορεί να αντέξουν σε τυχόν πυρηνικό όλεθρο και άλλα παρόμοια κρησφύγετα, κάτω από τη γη, κατά καιρούς ακούμε ότι υπάρχουν. Δεν είναι μόνο φήμες, αλλά πραγματικότητα. Εξάλλου ήδη προτού ξεσπάσει ο Β΄Παγκόσμιος πόλεμος, είχαν αρχίσει να χτίζονται από τον Χίτλερ αλλά και από τον Στάλιν.
Όμως στη Σοβιετική Ένωση αυτό το πρόγραμμα διευρύνθηκε, καθώς ακολούθησε μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου πολέμου και ο γνωστός ως Ψυχρός πόλεμος, μεταξύ της Ε.Σ.Σ.Δ και των Η.Π.Α.
Η κατασκευή των υπογείων καταφυγίων στη Μόσχα, προορίζονταν για την προστασία των αμάχων, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών.
Για τους υψηλούς αξιωματούχους όμως απαιτούνταν επιπρόσθετα μέτρα, διότι αυτοί θα λάμβαναν αποφάσεις και θα εφάρμοζαν μέτρα για τη σωτηρία της χώρας. Σε διάφορα μέρη της πόλης λοιπόν, κατασκευάστηκαν ειδικά ενισχυμένα καταφύγια κάτω από αυστηρή μυστικότητα.
Επίσης προβλέφθηκε ο ασφαλής τρόπος διαφυγής των υπευθύνων, σε περίπτωση βομβαρδισμού. Το κλασσικό μετρό κρίθηκε ακατάλληλο, λόγω του χαμηλού επιπέδου προστασίας. Έτσι κατασκευάστηκε μια δεύτερη γραμμή μετρό, η οποία συνέδεε τα σημαντικότερα κυβερνητικά καταφύγια και τα υπόγεια κέντρα διοίκησης, λειτουργώντας σε μεγάλη ακτίνα και οδηγώντας τελικά έξω από τα σύνορα της πόλης, στα τεράστια προαστιακά καταφύγια.
Το σύστημα αυτό οι Μοσχοβίτες το ονόμασαν "Metro-2"
Τα μυστικά καταφύγια εξακολουθούν να λειτουργούν ως τουριστικά αξιοθέατα ή μήπως δεν εγκαταλείφθηκε ο σκοπός για τον οποίο κατασκευάστηκαν?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου